Το να πετάξει ένας χαρταετός είναι, ίσως, από μόνο του μια περιπέτεια.
Ειδικά αν υπάρχουν πολλά καλώδια, δεν φυσάει και αν τα ζύγια στην πρώτη προσπάθεια απογείωσης χαλάσουν. Νομίζεις ότι το όλο εγχείρημα είναι μια ερασιτεχνική προσπάθεια με σίγουρη την αποτυχία.
Αλλά να, πολύ εύκολα λύθηκαν όλα τα προβλήματα και ο χαρταετός στα ύψη δεμένος από 6(!) καλούμπες. Από εκεί και πέρα δεν ήθελε με τίποτα να κατέβει.
Κάποια στιγμή ένας άλλος χαρταετός που πέταγε πολύ χαμηλά, έπεσε πάνω στον σπάγκο του και τον έκοψε. Ο κομμένος σπάγκος, αφού κύλησε πάνω σε κεραμίδια και ταράτσες, δέθηκε, τυχαία μεν πολύ γερά δε, από τα σίδερα μιας νεοανεγειρόμενης οικοδομής. Ο χαρταετός μας, δεμένος απο εκεί, συνέχισε να πετάει μόνος του, χωρίς την καθοδήγηση ανθρώπινου χεριού, για πολύ ώρα και χωρίς κανένα πρόβλημα.
Σε άλλη περίπτωση (αν έπεφτε) ίσως τον αφήναμε. Αλλά δεν μας πήγαινε να παρατήσουμε έναν χαρταετό με τέτοιο χαρακτήρα, που μάλιστα τα κατάφερνε τόσο καλά χωρίς την βοήθεια ανθρώπου. Έτσι πήγαμε και με πολύ κόπο βέβαια, τον μαζέψαμε.
Αν θέλετε του χρόνου να έρθετε μαζί μας, θα δείτε οτι μέχρι τότε θα τον έχουμε μάθει να πετάει από μόνος του.
«Τ΄ ακούτε τι παράγγειλε η Καθαρή Δευτέρα;
Πεθαίν΄ ο Κρέος, πέθανε, ψυχομαχάει ο Τύρος
σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδος τα γένεια
Μπαλώστε τα σακούλια σας, τροχίστε τα λεπίδια
και στον τρανό τον πλάτανο, να μάσουμε στεκούλια»
(Δημοτικός σατυρικός θρήνος Φθιώτιδας)
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Άφρο & Φίλοι Weblog 
Πρόσφατα σχόλια